Donatie

Toen ik lang geleden eens las over de mogelijkheid je haar te doneren voor het maken van pruiken, dacht ik meteen ‘dat zou ik best willen doen’. Maar ja, ik had toen kort haar, vond dat wel prima, vond het laten groeien zo’n gedoe, en het kwam er dus niet van.

Toen we in 2020 niet meer naar de kapper mochten, groeide mijn haar (uiteraard) vanzelf langer, en was die ‘tussenin-fase’ eigenlijk vrij snel voorbij. Dus toen kon ik het ook best nog langer laten groeien, toch?

Zo gezegd, zo gedaan.

Het is nog best even sparen voordat het lang genoeg is (ca. 35 cm in een staart) om te doneren én nog wat meer haar dan een stekeltjeskapsel over te houden. Een paar weken geleden dacht ik dat het dan toch lang genoeg was. Omdat ik geen verstand heb van kapsels, en dus niet wist of er na het afknippen genoeg zou overblijven om nog een beetje beschaafd haar van te maken, vroeg ik Natascha van Hot & Haar om mee te kijken.

Vanmorgen kon ik bij haar terecht, en jawel: lang genoeg!

Eraf dus!

Natascha gaat de vlecht voor me opsturen.

En nu moet ik weer even wennen aan kort haar…

Reisthee

Ik drink graag thee. Eerder schreef ik al eens over het theeabonnement van Mevrouw Cha. Sinds dat abonnement bestel ik regelmatig thee in de webshop.

Als ik ga wandelen, neem ik ook graag thee mee. Kant-en-klaar in de thermoskan of thermobeker, of ik neem heet water mee en losse thee, zodat ik nog kan kiezen waar ik zin in heb.

Onlangs vond ik iets anders leuks: een meeneem-theeset.

Een klein theepotje met een zeef en drie kleine kommetjes. Het hele setje past in elkaar in een foedraal en kan dan beschermd en wel mee in de tas. Zo leuk!

Afgelopen zondag gingen Meneer en ik wandelen in Oranjezo, en toen dronken we natuurlijk onderweg een kopje thee in het bos. Vers gezet!

Noten jagen

Als kind was ik al gek op het verzamelen van eikels, kastanjes, blaadjes, takjes, beukenootjes en nog meer. Dat is niet veranderd. De eerste kastanje die ik vind gaat steevast in mijn jaszak. Daar zit meestal ook nog wel een schelp in. Of een eikendopje. En mooie steentjes.

Onlangs kwam ik op een hardlooprondje langs een plek waar hazelnoten lagen. De bolsters (heet dat zo bij hazelnoten?) daarvan zijn erg decoratief. En de nootjes zien er niet alleen leuk uit, ze zijn ook nog lekker. Maar ja, tijdens het hardlopen heb ik geen zakken…

Vanavond liepen we, wél met zakken, nog even langs dezelfde plek. En raapten we twee handen vol met nootjes. Het was al bijna donker, anders had ik misschien nog wel wat meer gezocht. Nu denk ik dat ik nog een keer terug ga.

World Cleanup Day

Vandaag, zaterdag 16 september, is het World Cleanup Day.

Met een aantal enthousiastelingen ruimden we op op het strandje bij ‘t Waterhoefje op Noord-Beveland.

Catering

Nadat we eerst door Willem waren versterkt met koffie en een bolus, gingen we aan de slag. Buiten de gebruikelijke snoepverpakkingen, lollystokjes en ondefinieerbare plastic dingesen, vonden we ook heuse schatten:

Een halve Viking

Een dinosaurus!

Licht in het duister

Een sok…

Het stopje van de Oosterschelde?

Of misschien toch gewoon een touw…

Het hele strandje ligt helaas vol met dit soort plastic korreltjes, in verschillende kleuren. Vooral veel blauwe en kleurloze. Waarschijnlijk grondstof voor het msken van andere plastic dingen, wat ooit een keer in grote hoeveelheden in het water terecht is gekomen.

Het is vrijwel onmogelijk om het op te ruimen, toch hebben we ons best gedaan. Misschien ga ik nog een keer terug met een zeef.

Vandaag hebben we in elk geval een flinke berg afval verzameld:

En het was ook heel gezellig!

Toertocht

Door omstandigheden (niet in de laatste plaats het weer de laatste tijd) komen de racefietsen (te) weinig uit de schuur. Dat vinden we allebei jammer, dus toen we bericht kregen van Huissoon Sport dat de er een toertocht werd georganiseerd vanwege het vijftigjarig bestaan, was dat een mooie aanleiding om weer eens op de fiets te stappen.

We schreven ons in voor de 60 km. We fietsten in juni nog de Delta Ride for the Roses 50 km, dus dat zou moeten lukken, toch?

Toen we inschreven, was het best goed weer. En omdat de tocht in augustus was, leek het ons vrij voor de hand liggend dat het ook dan mooi weer zou zijn.

Nou, het was, uiteindelijk, ook mooi weer. Als je tenminste keek naar de week in aanloop naar 5 augustus… Het was immers droog (toen we fietsten in elk geval) en de wind was redelijk (hooguit windkracht 5). Dat het gemiddeld, inclusief het na afloop binnen napraten en wat drinken maar 17 graden was, en een deel van de route dus maar 15, had ik in elk geval in augustus niet helemaal voorzien.

Hoe dan ook: de route was heel leuk en keurig aangegeven, en omdat ik tegenwoordig een apparaat op mijn fiets heb, kon ik hem ook nog meelezen. En na afloop natuurlijk terugkijken. Dat blijk ik leuker te vinden dan ik vooraf dacht.

Wat ik best bijzonder vond, was dat we vrijwel ongetraind keurig regelmatig konden fietsen. En dat het überhaupt best goed ging, uiteraard.

Er reden een hoop retro-fietsen mee, vanwege het jubileum. Onderweg zagen we er niet zoveel, maar toen we terugkwamen bij Café Baarends, mocht mijn zeker-niet-retro-fiets er even bij staan. Op het biljart was ook de geschiedenis in fietsen te zien. Ik ben blij met mijn 22 versnellingen, vroeger moesten ze het met twaalf doen!

Even stoppen in Oud-Sabbinge.

Nu, een dag later, heerlijk bijkomen en de spierpijn in m’n nek en armen laten wegtrekken. Verder valt het gelukkig mee, is mijn conditie toch minder beroerd dan ik dacht.

Quatorze Juillet

Ook als je niet in Frankrijk bent, kun je quatorze juillet vieren. Vonden wij.

Dus we borrelden met Franse kaas, en gingen daarna eten bij een brasserie (De Bras).

Moules frites

Crème brulee

Alleen het Frans praten wilde nog niet zo lukken 😉

Richtingaanwijzer

Het is hier in ‘de Zak’, en eigenlijk overal in Zeeland, mooi fietsen. Het is echter voor mij ook verdwaalfietsen, want het aantal mogelijke routes is legio.

Om te voorkomen dat ik ofwel eindeloos op de fiets zit, ofwel veel te kort, moet ik voor vertrek dan ook een route uitzetten.

Tot nu toe bestond mijn routebeschrijving uit de te volgen knooppunten op een briefje dat ik op mijn bovenbuis plakte. Met de telefoon in de tas voor eventuele zoekgeraakte bordjes of ander routeleed.

Het aflezen van de knooppunten gaat, als het er niet teveel zijn, best goed. Je moet alleen goed onthouden waar je op je lijstje bent. En niet over kasseien rijden…

Sinds ik van Meneer voor mijn verjaardag onlangs een heusch navigatieapparaat* voor de fiets kreeg, hoef ik niet alleen niet meer te onthouden bij welk nummer is was, maar kan ik ook de route onderweg makkelijk aanpassen.

Vandaag fietsten we het eerste rondje ermee. Het is nog even zoeken naar alle instellingen (waarom blijft hij maar piepen? Ik wil dat niet!), maar verder: handig en fijn!

*een Garmin Edge 830, voor de liefhebbers

Sporten

Drie keer in de week.

Dat is althans het streven.

Het liefst stap ik op de racefiets. In deze tijd van het jaar is dat echter lang niet altijd vanzelfsprekend. Korte dagen, natte (en vieze) wegen, heel veel wind: het is lang niet altijd verstandig op de fiets te stappen. O, en mijn schouders* vinden het ook niet goed, veel en vaak fietsen.

Maar met een beetje goede wil, goede kleding en een klein beetje geluk, lukt het bijna elke week wel een keer om een rondje te fietsen.

Blijven er nog twee keer over.

Zwemmen vind ik ook een fijne manier van bewegen. Omdat het nogal tijdgebonden is (ik heb geen zwembad in de tuin en moet dus rekening houden met de planning van het zwembad…), lukt het me niet elke week.

Toen het in december had geijzeld, ben ik een rondje gaan hardlopen. Nou ja, hard is misschien overdreven, maar harder dan wandelen.

En ondanks dat ik hardlopen al jaren NIET LEUK vind, viel het me goed mee. Ook qua conditie, overigens…

Dus als ik niet kan fietsen of zwemmen, loop ik nu ern rondje hard. Vrijwillig. Ik kocht zelfs nieuwe schoenen (de oude waren bijna museaal). En een nieuwe broek (waar nog wél stretch in zit).

En eerlijk? Het is eigenlijk best fijn. Het is buiten (grote plus), het kan vanuit huis op een moment dat mij uitkomt (bah, wat praktisch) en het is fijn om geweest te zijn.

Dus soms loop ik zelfs nu drie keer in de week. Het moet niet gekker worden.

*ander verhaal. Volgt. Denk ik.

Kiemgroenten

Ik ben nog steeds dat kind dat tuinkers kweken geweldig vindt. Magisch, die zaadjes die met alleen een beetje water en licht zomaar plantjes worden.

Daarnaast is het natuurlijk geweldig lekker op een boterham met kaas. Of eiersalade. Of mayonaise. Of in de sla.

Toen ik moestuinzaadjes ging bestellen bij de Bolster en daar een setje kiemgroenten met een kweekschaaltje vond, was ik dus verkocht.

Mosterdzaadjes

Water in het schaaltje, roostertje erop. Zaadjes erop strooien en braaf wachten. En elke dag het water bijvullen natuurlijk.

Eerst kweekte ik een schaaltje tuinkers. Nu zijn de mosterdzaadjes aan de beurt.

Na één dag zijn ze al aan het uitlopen!

Tweede dag

De eerste blaadjes

Miniplantjes!

Eetklaar!

Geen briljante foto, maar het smaakte wél goed 🙂

Daslook

Ik wandelde vandaag een rondje door het Poelbos. Da’s geen groot bos, ik denk dat sommige mensen ‘bos’ zelfs te pretentieus vinden, maar hé, het heet nu eenmaal zo. Én het is er mooi.

Bijna aan het einde van mijn rondje zag ik dit.

Daslook!

Wat leuk! Dat zag ik nog niet eerder bewust.

Er stonden een paar redelijke ‘vlekken’ bij elkaar in de buurt. Ik schatte in dat ik wel een klein beetje mee zou kunnen nemen zonder grote problemen te veroorzaken.

Voorzichtig stapte ik weg van het pad en sneed (hoera voor mijn zakmes!) hier en daar een blaadje af. Even nadenken hoe ik die blaadjes heelhuids, of in elk geval zo heelhuids mogelijk, mee kon nemen. Uiteraard had ik geen zakje, bakje of iets anders praktisch bij me.

In het grote voorvak van mijn rugzak dan maar.

Dit is alles wat ik meenam, bij elkaar nog geen 20 gram

Even een foto voor Meneer K:)dootje, de chef van dienst. Hij reageerde enthousiast en ging er een recept voor uitzoeken.

We aten gnocchi met paddenstoelen en daslook.

Yum!